Ceylan Önkol’un, Diyarbakır’ın Lice İlçesi’nde hayvanlarını otlattığı sırada bomba patlaması sonucu parçalanmasının üzerinden üç yıl geçti. Tek bir kişinin bile sanık sandalyesine oturtulmadığı olaya ilişkin dosya, “etkin soruşturma yapılmadığı” gerekçesiyle şu an Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde. Baba Raif ve anne Saliha Önkol, artık adalete olan inançlarını tamamen yitirmiş: “Kızımızın yaşıtları gelinlik giyerken biz kara toprağı çiçeklerle süslüyoruz üç yıldır...”
Ceylan, 28 Eylül 2009 tarihinde Lice’nin Şenlik Köyü yakınlarında hayvanlarını otlatırken bir anda büyük bir patlama oldu. Yetişenler, 12 yaşındaki Ceylan’ın parçalarını gördüler sadece. Aile, sivil toplum örgütleri olayın peşini bırakmadı. Yapılan soruşturmada Ceylan’ın ölümüne Yayla Karakolu’ndan atılan bombanın neden olduğu iddia edildi. Dava açılmasına rağmen ne bir sanık ne bir gözaltı kararı var. Üç yıl boyunca soruşturmadaki tek somut gelişme MKE’nin hâlâ tartışılan ve Ceylan’ı suçlu gösteren raporu oldu. Raporda “Tüm dosya kapsamı olay yeri ve ölenin fotoğrafları incelendiğinde atılan bir havan mühimmatının isabet etmesi değil yerde bulunan patlamayan bir bomba atar mühimmata elindeki tahra denilen demirden cisimle çömelerek, vurması sonucu olabileceği” iddia edildi. Adli Tıp uzmanı Prof. Dr. Ümit Biçer ise, Önkol’un patlayıcıya vurmadığını, savunma pozisyonundayken öldüğünü savundu. Dosya tıkanınca Önkol ailesinin avukatları “Etkisiz soruşturma” nedeniyle konuyu AİHM’e taşıdı.
Parçalarını eteğimde taşıdım
Ceylan’ın ölümünün üzerinden geçen üç yıla rağmen tek bir somut adım atılamaması en çok ailesini üzdü. Kızının parçalarını eteği ile topladığını hatırlatan anne Saliha Önkol, Taraf ’a şunları söyledi: “Ceylan’ımın yaşıtları kocaman oldular, gelinlik kız oldular. Onlar gelinlik giyerken biz kara toprağı çiçeklerle süslüyoruz üç yıldır. Üç yıldır tek isteğimiz kızımın katillerinin bulunmasıydı. Ama baktığınızda ortada ne bir suçlu var ne de bir katil. Ceylan’ımı benden alıp koparanlar ortada yok. Hâlâ bana ‘Kızını öldüren budur, onu cezalandırıyoruz’ diyen yok. Adaletin yerini bulacağına dair inancım artık hiç yok.” Baba Raif Önkol’un söyledikleri de acıyı ve öfkeyi yansıtıyor: “Çocuğum suçsuz yere öldürüldü, tam üç yıl oldu. Bırakın bu sürede katilleri bulmayı, bir de kızımı suçlu göstermeye çalışıyorlar. Artık benim bu işin aydınlanacağına inancım yok. Korkum daha başka Ceylanların toprağa düşmesi.” (Taraf)
