Bilirim hangi dertlerle yanarsın, hangi diyardan hissedilir çektiğin acılar ve hangi makamdadır mekânın...

Bir o kadar ağlamaklı olur halim, bir o kadarda çileli sizler hala bir pencere misali gözlerimden geçip gidiyorsunuz ve sizleri unutmak kolay mı her seferinde yankılanmakta beynimde adınız kalplere yazıldı hem de kırmızı çizgilerle hiç silinmemek üzere….

Kardeşlerim biliyorum benden çok uzaktadır bedenleriniz ama kalbimizin bütünlüğü ile yaşamaktayız hayatı.

 Her saniyesi yaşanmışlığı ile atar dururken hangileri sağ çıkacak diye bir umutla bekleyişin içindeyiz…

Yokluğunuz bizi her daim çileli halimizi aksettirecek ve yalnızlığınızla yaşayacağız, kalbimizin derinliğindeki beraberliğinizle…

Her saniyesine ömrü feda ettiğiniz ve sırf insanlık sıcak olsun diye soğumaya yüz tutan bedenlerinizi hissediyorum içimde ahu vahlar çekerek...

 Hadi gelin ne olur bizi bizle bırakmayın yalnızlığımıza terk etmeyin, bir sevinç verin ne olur geride kalan gözü yaşlı annenize, babanıza, eşinize, dostunuza ve sizleri her daim sevinçle kapıda karşılayan minik yavrularınıza bir umut olarak dünyaya ve insanlığa bir ümit olun…

Halime arz ederken bir hüzün sarar gibi bir içtenlikle bir daha seslenirken hayatlarını kaybetmenin acısını paylaşırken tüm insanlığın heba olduğu bu karanlığı bir daha yaşamamak üzere bir dilekle idame etmek istiyorum sarf edeceklerime…

Ey içimizde beslediğimiz insanlığa karşı yer edinen sevgi bir daha kendini bize göster ve sar bu kardeşlerimizin yüreğini sar bedenlerini ve yalnızlıklarına bırakma onları kendi içinde hisset ve öylece kalsın ömürce…

Her yanda akın akın akın koşulan bir yürekle aksettirirken bir avuç kömüre bir ömür verenlere dualarımız sizinle nidaları yükselmekte yer yer ülkenin dört bir yanında bir yaşam savaşı misali hep bir yürek olmuş insanlık, hep var olmak ve var etmeye çabalamaktadır maden ocağında yaşamın idame için hayatlarını heba edenlere…

Ve somadan kareler ile iç çekişirken’’ baba beni yine yalnız bıraktın sesleri yükselirken gözleri yaşla dolmuş ne olduğunu anlamayan minik bedenleri seyre dalıyorum uzun uzun…

Yaralı işçinin yürek dağlayan sözleri gelir aklımıza; abla çizmelerimi çıkarayım mı sedye kirlenmesin. ve şöyle der hemşire gerek yok öylece uzan senin varlığına bin sedye feda olsun bu kurtulmuş cana ‘’Çizmelerinle geç vicdanların üzerinden Belki bir yol olur merhamet denizine.. Senin ayağının kiri, Arındırır kirlerimizden belki bizi’’...diye yankılanmakta sesler…

Ve yüreği dağlayan şu ateşe bir seslenişle;

Ey İbrahim’e gül bahçesi olan ateş ne olur kardeşlerime dokunma İbrahim’e yaptığın gibi Soma’daki madenci kardeşlerime gül bahçesine dön ve dokunma onlara ne olur, insanlığı yalnız bırakanların vicdanları sızlat ki anlasın acının ne denli olduğunu…14.05.2014. 19.19