Hangi kelime ifade eder ki gönülden yansıyanları ve hangi cümle anlam verir ki bu içtenliğe; inanılmaz ve çözülemez bir gizemi bu hayatın sevgiliye verdiği en güzel değeri…

Aşk ki tebessümle başlar sevgiyle devam eder, sevginin yoksun olduğu bir gönlü tek başına işgal edemez aşk; Ferhat’a dağı deldiren Mem ile Zini’yi bir birinden uzaklaştıran ve dilde aşına sözcük sevgi ki yürekte yangınlara döndüren en volkanik bir bomba misali olur olmaz gönüllerde patlak veren…

Hayat bazen tozpembe misali bir güneşi bekler, bir karanlığa hasret gibi gelgitlere bırakılmış, dile gelen gönle uğramaz bile sevginin yoksunluğunda…

Hep bir yüzün gülüşmesi değildir hayat ve sevgili dilinde sevdalı bazen; bir annenin sevgisidir gönülden bebeğine hissettiği bir duygudur, bazen bir dostun bir dostuna içtenlikle hissettiği dost doğru duygulardan ibaret…

İki ümit ve hep bir umuda ışık tutar gibi beklenti içerisinde kalmak sarılmak, sıkıca gönülden yansıdığı kadar sımsıkı…

Bir gün değil bir ömür yetinceye içinde taşıdığın kadar uzaklara, sonsuza kadar sevgili olmaktır sevgi…

Hep karanlığa benzetirim sevginin uğramadığı gönlü; hep güneşi hasretle bekleyen tıpkı kara toprağın bir damla yağmura hasreti gibi hep bir şafağın söküşünü beklemekte…

Yavru anasını, gece gündüzünü, dost sıkı dostunu ve en güzeli sevgili sevdalısını beklemekte hasretle…

Hayatın idamı, çayın şekeri, yemeğin tuzu gibi olmazsa olmazlardandır içimizde eksikliğini hissettiğimiz sevgi ve sevgilinin, bazen küçük bir barınaktır kötülüklerden alıkoyan bazen en kötü andan bile güzel şeyler çıkarmaktır sevgili…

Kimiz zaman içinde hissettiğini dile getirip paylaşmaktır hayatı mutlu kılmaktır sevgili

Bazen varlığını bile yoluna feda ettiğin ‘’en sevgili’’dir hiç unutmamak üzere…