şunuda merak ediyorum doğrusu ! Acaba sevgimiz sadakatimizi koruyacak kadar güçlü mü? Her şarta her durumda sadakat olacak mı?

Her durumda ve zamanda ilahi sınırlara dikkat ediyor muyuz...?

Hayatımızdaki iniş çıkışlarla ilahi ilkelerle hareket ediyormuyuz,yoksa bence,sence,nefsin,ailemin,arkadaslarımın,akrabalarımın,milletimin,kural ve öğretileri ile mi hareket ediyoruz.

Sahi hayatımızın sınırlarını kim çiziyor sizce? Allahımız mı yoksa başkaları mı.?

Tevhidi anlamayan birisi,sevgisine mutlaka ortaklar koyacaktır.

Adadıklarımızın veya feda ettiklerimizin veya size ait olanların bir kısmını Allah'a bir kısmını ortak tuttuklarınıza verdiyseniz siz şirk-î çoktan karıştırmışsınız o sevgiye ...ve o sevgi anlam yitimine uğramıştır.

Bu durumda Allahın da sevgini kabul etmesini bekleme...

İnsan hayatındaki yapacaklarının ve yapmayacaklarının,isteyeceklerinin ve istemeyeceklerinin listesini kalbi belirler. Yani kalbimiz herşeyi belirler,öyle ki aklı bile yönlendirir kalp...

O halde insanın sevgisi için sunacağı en büyük hediyesi kalbidir...

o zaman sen ne istersen,sen ne dilersen,sen seni incitmek ihanettir kalbim dediğin an istediğin gerçekleşir...

Bir kalp bir sevgiye iştirak etmiyorsa onu her an hissetmiyor ve anmıyorsa,onun adı anıldığında heyecanlandırmıyorsa bir sıcaklık akmıyorsa içine,onun istediğini istemiyor ve anlamıyorsa bu kalpsiz bir sevgidir...tabiki kalbin iştirak etmediği yerde sevgiden bahsedemeyiz onu da siz takdir edin...

sevgi bir söylem olmamalı,onun bir göstergesi olmalı,bu da sevginin tezahürleri olacak eylemlerdir...

İnsan sevdiğine olan sevgi ve sadakatini ölçmeli,biçmeli bu şekilde belki sevgi sadakatin yeterli olup olmadığını görür..

Sevgisini ve bağlılığını ölçebilecek bir değer biçsin, kendisinide başkasınıda kandirmaya izin vermesin.

Belki bir daha asla ona yakın olmayı başaramayacak,,,sevgisini sadakatini yine sorgulamayacak,yine kendini tartamayacak...

insan sevgisi için neleri feda edebilir,dolabındaki yiyecekleri,giyecekleri,cebindeki maaşı,çok sevdiği özel bir eşyasını,arabasını,evini,lüks hayatını,sevdiklerini,koruduklarını,sagladiklarını,önemsediklerinî...bundan daha ötesi var mıdır.?

Vardır...kendini...işte o kalbin sahibi olan kendin,kalbini bizzat kendi ellerinle sunabilmek için,kendimi feda ediyorum demelisin...Bu en büyük katışıksız sevgi sunumudur.Bu yürek olmalıdır her birimizde mal ve can pahasına ...

onun kollarına bırakmak ve ona göre yaşamak ve ölmek sevginin ispatıdır...Kuru kuruya seni seviyorum  ve herşeyim feda olsun demekle olmuyor.

Hayatımız bunu ispatlamalı ....