Güneşe hasret gibi bir çaresizliğin içinde olmak

 Sen aydınlığa hasreti bitiren en güzel şafağım

 Şimdi seni düşünür geride bıraktıkların ve özlemini sarmış hep güzellikle baktığın kahverengi misalim…

 Benim adım tebessüm ve senin ki ise; güzellikle bakan en güzel rengim

 Artık hayalini sarmış her yer kırmızılığın bittiği ve bembeyaz bir rengin oluştuğu bir anı beklemekte… Yedi rengin ahengi ve sevginin en büyük çemberi gözlerinin ahengi…

Hep güzellikle anılan böylece süregelen en güzel hayalim

Hep zakkum çiçeği gibi gidiyorum misali başlayıp elvedalarla uğurlanmak.

 Gidiyorum yolcu deyip uzunca bir cümle ile bitirmek üzere bir nokta koymak, eskiden kalma anıları ve eskileri pekiştirip hiç unutmamak üzere hep üzdüklerini ve kırılganlıklarını kalbin hiç yaşanmadık farz ederek…

 Hep tebessümle sonlandırmak eskiden ne varsa geçmişe dair, bir selam almak her vakit dostluğun en derinden…

 Gidiyorum yolcu; unutacağız elbet bugün ve ilkbahar hiç yaşanmadı farz et

Hep var olmak ve var etme çabası içinde bir hayata veda etmenin cümlelerini kurarken;

 Gidiyorum yolcu bu şehir ve bu sonbahar artık sana emanet misali yeni hayatın mısraları kuruyorum hep geçmişten kalanlarla idare ediyor böylece idame ediyorum hayatı…

Suç bende değil çekip gidesim yok asla ve her kıştan kalma günlerin olacağı gibi hep ilkbahara özlem duyulan bir müjde de benden;

 Yeni yeni filizlerin açacağı bir ilkbahar müjdeliyorum yeşil yeşil

 Gidenlerin ardından kalanların duası edasıyla ılıman bir iklimin ve güneşin ziyasıyla hep özlemlerin vuslatın arzusuyla şafak beklemek üzere…

 Umuda yolculuk misali hep düşünerek yıkılmaya çalışılan bir hayatı idamenin çiçeklerle süslemeye geldik, goncalar örülü bir hayatı Gülşen ve şen kılmaya geldik

Hep bir ağızdan hayata merhaba diyerek bugün burada yarın başka bir günün sabahında gürüşmek üzere…

‘’Her nerde yaşıyor ve yaşatılıyorsak’’…