Deyip ilerlemeli onca basamaklarını hayatın ve bir daha hayattan arzuladığını dilemek…
Güneşi hep bir yol görüp aydınlığı olabildiğince aşina olmak, bir sen varsın bir de söz geçirilemeyen gönül, ne hoşnut olur ne de kendi çaresizliğine bırakılanlar gibi biçare…
İnsan bu su misali hep akıp gider
İşte gidiyorum bir şey demeden;
Hep hatıraları arda bırakarak ve hayalin bile ulaşamadığı en ücralara doğru…
Bir gün çıkıp gel uzaklardan muhabbetine dalmadan bir ok misali hep ileri…
Hani olur olmazlara; hep suskunluğun bir nidası bu sessizliğe bürünmek…
Peki deyip geçişleri arkada bırakmak, usulca karışmak bilinmezliğe, gördüm deyip gözlerini kapatmak, duydum deyip kulaklarını kapatmak ve hissettim deyip duyarsız olmak kalmaktı bu sessizliğe bürünmek…
Tıpkı ay ışığı misali hep karanlığı aydınlığa çevirecekti aydınlığımız ve güneşin arkada bıraktığı karanlığı tekrar bir meşale misali olsa da aydınlatacaktı hani…
Bin yıllık bir tabu misali yıkılacaktı hani; güneşin ziyası misali hep şafağa aşina bir hayat yaşanacaktı varlığınla…
Artık demir almak zamanı gelmiştir ve usulca bir sessizliğe yürümek üzere bir yolculuğun vaktidir sabahın en seherinden itibaren…
Yıkılmışlığın en içinden yeni bir sabaha uyanmak üzere uzun bir yolculuğa doğru…
Bir zamanlar misali hep kapanışları dile getirmek…
Bir dostluk unutulmaz birde gözünde hep canlı kıldığın dostların…
Gidilmez diyar misali hep yalnızlığına terk ettiğini düşünerek hüzne boğulursun…
Katı kalplerin bir nebze de olsa yumuşaması ve sevgilerin seven gönülde vuku bulması ümidiyle
Artık hicran sarmış yüreğini göçüp gitmek bu diyardan
Hep unutulmalı ne varsa hep candan ve canandan
Gönül isyanda sulara kapılmış gibi hezeyan
Yürek mahpus olmuş karanlık zindan…
Unutmayın gecenin şafağını beklemeyen gündüzün ziyasını bulamaz…NATO…
Güncelleme Tarihi: 01 Aralık 2014, 15:52
