Gözlerini bağla çocuk, küçücük ellerinle yerdeki kardeşini kucaklamaya çalışışını da, hiçbir ahlak içermeyen kıyıcılıktan kaçışan anneleri, kaçarken çocukları kaybolmasın diye iplerle kendisine bağlayan kadını da...

Gözlerini bağla çocuk, kulaklarını da kapat gerekirse, ne ağıtları ne feryatları işit. Aklında ve kalbinde izler bırakması gerekenler bunlar değil.

Gözlerini bağla çocuk, ruhunu acılarla yıldırmaya çalışanların tüm çabaları boşa çıksın.

Çok zorlanırsan sana ve halkına layık olan hayatı düşün. Onu inşaa etmek için nasıl bir ruha ihtiyacın olduğunu anımsa. Bunu korumak için gözlerini sıkı sıkı bağla çocuk.

İnsanlığın suskunluğuna da takılma, onların neden suskun kaldığını anlamalı ve sana bir şey olduğunda, onlarında ayağa kalkacağı tüm nedenleri yaratmanın sorumluluğunun omuzlarında olduğunu hatırla.

Devletlerin çıkarları açısından sana baktığını, insanlık değerlerini epeydir rafa kaldırdıklarını yaşayarak görüyorsun zaten.

Acını haykırmak, acını duyunca dayanamayıp harekete geçecek olanların olduğu bir dünya da anlamlıdır. O dünya kalmamışsa, o zaman acını bastıracaksın. Kan kusarken soranlara kızılcık şerbeti içtim diyeceksin.

Birbirimize dayanmaktan başka çaremiz yoksa, birbirimizin kalbindeki yükü hafifletmek için dişlerimizi sıkacağız.

Bugünleri yarınlara bakarak atlatamazsak, olanların altında eziliriz ve yarınları da kaybederiz. Bugünleri de kaybetmemek için birbirimize omuz vermeli, direnenlerin aklının bizde kalmamasına yardımcı olmalıyız.

Birbirimizle aşımızı, ekmeğimizi tek değil, sabrımız ve irademizi  paylaşarak, duygularda da dayanışacağız. Çünkü eğer orda kaybedilirse, bugün gördüğümüz acıları unutturacak büyüklükte acılarla yüzleşeceğiz. Şengal'de ve saldırdıkları diğer alanlarda ki kadınlar ve çocukların başlarına gelenleri de biliyoruz.

Kürtler, kutsalları çeşitli olan bir halktır. Herkes kendi kutsalına, bu halk için dua etsin. Ki halkımız etrafını saran bu belalardan kurtulsun.

İnsanlığa dönüp baktığımda, acımızın büyüdükçe, onların yokluğunu da o derinlikte his etiğimizi görüyorum. Biri söylesin onlara, bizim ölümlerimiz arındırmaz ruhlarını, aksine günahlarını katlıyor. Çünkü bu halk kimsenin canına, namusuna, toprağına göz dikmedi. Zülüm gelip kendi toprağında yakasına yapışıyor hep.

Gözlerin bağlı kalsın çocuk, açma zamanını yüreğinde his edeceksin. O an geldiğinde gözlerini hep bağlı tuttuğuna sevineceksin. Çünkü tam ihtiyaç duyduğun gibi bulacaksın, kendini.

Unutma sen kurmayı düşleyensin, onlar ise kaybettikleri kirli bir tahtı yeniden canlandırmanın peşinde...