aslında hep gitmeli ne varsa arkada kalan herşeyden
güneşlerin batışı gibi hep karanlığa mahkûm
ölüm dilden dile gelir kefenin toprak ve kum
zaman dar mekan bir o kadar da sarar
ne can kıymet verir nede sevgine ortak canan
bir bildiğin varsa sevgi yürekten aşk yürekten geri kalan hep korkutan ve ürperten...
Ruh ötelidir tendir yanan ten
ne diri haberdardır bundan nede ötelere göç eden

Karlı dağlardan yükselen sesler gibiyim yankılanır göklerde. 
Hayatın en içinden ve dünden gelen bir nida, 
heybetiyle karları eriten ve çıkılmazlara yol olan bir ses…
Yürü ki yollar tükensin sen ak ki yükselsin bu ses ve es esebildiğin kadar …
En iyisi güzellik adına yapılan geri kalanlar hep abes…
Sen gülsün yerin Gülşen dağıt her yöne tebessümünü
Uzat uzatabildiğin kadar varlığın geri kalan ömrünü,
Karlı dağlardan yükselen sesler gibiyim yankılanır göklerde

Gideceğin yere beni de götür dercesine bir bakışla heybebetini gizlersin, öteleri özler gibi aldığın her haberinde. Zaman gözlerine nakşedilmiş; bir yanı bahar ve rengârenk desenlerle işlenmiş gibi, bir yanda da ırmaklar akar mis kokuları barındırır içinde sen oldun mu dünyalar sen, sen dünyalar olursun