1980'e doğru sağ sol vuruşmaları tezgahlanmış,kanlı olaylar şıp diye kesilmişti.

Darbe türkiyede solu astı kesti,kökünü kazıdı...

Partiler sendikalar ve meslek odaları kapatıldı.

İstikrar anayasası adı altında paraya sınırsız egemenlik tanıyan bir anayasa yapıldı.Bu anayasa tek taraflı propagandayla halka kabul ettirildi...

Sonradan ne siyaset kendine gelebildi ne sol, ne sendikacılık halende gelmiş değil...

Darbeciler o günde bu günde kendilerine desteği tarikatlarda aradıkları için dinsel dalga yükseldi...

Öte yandan etliye sütlüye karışmayan bir gençlik yaratıldı...

Bu günkü  bataklığın temelleri 12 Eylül darbesiyle atıldı. Ve halen bu bataklıkta batıyoruz...

Darbe anayasası ile 2014 'ün 12 Eylül’üne merhaba diyoruz. Aradan 32 yıl geçti halen aynı anayasa...

Ve Türkiye halen sol kanadı olmayan uçak görünümünde ...

Siyaset yağmayla eşanlamlı olmuş, demokrasi içinden sadece hazine ve 17 aralıkçıların çıktığı bir sandıktan ibaret...

Peki 12 eylülde Diyarbakır cezaevinde neler yaşandı,en ağır bedelini yine Kürtler ödedi halende ödüyorlar...

2 Nisan 1984'e kadar Genel Kurmay Başkanlığı 12 Eylül’den o güne kadar 53 kişinin öldüğünü açıkladı.

14’ü kendini astı.

23’ ü çeşitli hastalıklardan öldü.

7’ si ölüm orucunda can verdi.

7’si ise işkencede öldürüldü.

Peki devletin kontrolü altında bir cezaevinde,3 yıl içinde 53 kişinin ölmesiyle ilgili soruşturma hangi aşamaya kadar geldi,biraz anlamsız oldu bu soru çünkü 2014’ün Türkiye'sinde halen cezaevlerinde insanlar tutsak fikirlerinden dolayı...ve halen tutsaklar ölüyor ülkemin demek istemesemde karanlık zindanlarında,,,

Türkiye’de o acı olayların izi sürülmeli,

Hasta tutsaklara,

Siyasi tutsaklara ,özgürlük yolu açılmalı,

Yaralar bir parça olsun sarılmalı...

sene 2014 halen bir fark göremiyoruz darbe yılları ile bu günler arasında,

Artık görmek istiyoruz...