çünkü bu aralar dünyanın en yoğun gündemi IŞÎD,gündemin bu kadar yoğun olduğu dünyada,Türkiye de ki bazı kendini bilmezler SELAHATTİN DEMİRTAŞ’IN afişlerine ve afişlerini asanlara saldırıyorlar..

Olan siz tahammülüm hangi cehennemindesiniz, Siz en demokratik hakkın hangi zehir zıkkımındasınız... O kadar seviyorsanız Tayyip ve (t) Ekmeleddini gelin GEVER’e siz asın onların afişlerini... Türkiye bu kadar karanlığa gidiyorken, ancak 0 afişlerine saldırdığınız, O afislerine tahammül edemediğiniz cumhurbaşkanı adayı aydın bir pencere olur bu ülkenin karanlığına... Penceresiz yer mezar andırır, şuan Türkiye penceresizlik öncesini yaşıyor, Penceresizlik: soluk alamayış, kapanıklık, gömülmüşlüktür. Nerde pencere yoksa orda boğulası gelir insanın... Gerçekten benzetmeli bir söyleyişle, yazarlar, politikacılar düşünürler, kültür ve çevrelerine yeni yeni pencereler açar dediğimizde, kendini besbelli kılan bir nitelik bu.Kuşku, bunalım denen şey, sözcüğün yakın-uzak yankılarıyla pencere-sizliktir. Belki de bunun için pencere yokluğunu gidermek isteyen insanlar, pencere varlığına ilişkin bir izlenim uyandırmak isteğinden alamazlar kendilerini.

Pencere aydınlığın rastgele aracı değil, dosdoğru aydınlıktır pencere... Pencere kapalıyken, perdeler inikken bile aydınlıktır özünde vardır bu onun, kayırmadan edemez aydınlığı, Hava, yaşam demektir pencere... İnsana oldum olası su, ateş toprak gibi vazgeçilmez bir yaşam öğesidir... Sözüm onlara o bizim Selahattin Abinin afişlerine saldıran penceresizlere... Bizi de sizi de herkesi de aydınlığa kavuşturacak tek pencere Selahattin Abinin penceresidir. Diğerlerinin karanlığını gördük görüyoruz...

Ve şimdi derim ki, Ey siz huzursuz ruhlar...

Ey siz akıl fikirden yoksun olanlar.

 Ve derim ki, Allah akıl fikir versin bu seçim öncesi...