NAZMİ TOKTAMIŞ - YÜKSEKOVA GÜNCEL

El açmak sonsuzluğun en güzelini ve hayatın en anlamlısını bugünden yola çıkarak. Ben çaresiz olsam bile, bir kelamı eksik etmem asla bir parça ekmeği esirgediğimiz minik yaralı bedenlerden.

Bunca işlenmişliği seyre dalamam minik bedenlerin çığlığını içimde hissederken

 Tüm dünyayı saran bir yumak olmak isterdim tüm bunları yok eden ve bir nebze dahi olsa acıları def eden…

Ben öteden beri ağlayışlarla dile gelen Bosnalı'm sessizliğine bürünen acıları her daim misafir ve hazin bir halim ağlayışlarla ben Filistin’im. Ben Gazze’ yim kendi kaderine bırakılan Rojava’yım, ve ağlayışlara sahne olan Şengal’im gözü yaşlı bir anneyim tüm bunlara duyarlı bir Ebubekir ‘im Sıddık duygularımla ve adaletli bir Ömer’im şanlı bir Osman'ım heybetli bir aliyim düşmana yürekten bir korku salan, ben Muhammed’im ümmeti ümmeti diye ağlayışlarla, yüreği hep yangınlarda yunusum çaresizliğin dili ve Mevlanayım her konu ve konuğu kabullenen, ben çaresizliğin en doruğu-yum hep dile gelen ve bir çareyim her yanda ifade edilen…

…ve kendini ifade edecek ne dili ne de takati olmayan bir Somaliliyi m. Gözü yaşlı bir bebeğim bombalarla hayatını kaybeden annesi arayan ve acıklı bir hikayesi olan yüreği ve bedeni kanlı ellerin kızılına boyanan...

Tüm bunların isyanıyım yerden göğe yükselen ve ahım hiçbir zaman kalmayan ve mutlaka alınması gereken,
Ben vicdanım hep içinde sindiremeyen ve çaresiz olsa bile buğuz eden her halim Bosna, her halim Filistin her halim Şengal ,Rojava’yım ve bombalarla yok edilmeye çalışılan Gazze…

Güneşin doğuşu gibi barışın zuhur etmesi ümidiyle…