Masa başlarında, onurlu, bilinçli sağduyulu yaklaşımlarla amaçlarını gerçekleştirebilmekten yoksun olduklarını ve tümüyle verimsiz, işbitirmez, çapsız, başarısız kişiliklerin belirtileridir. Bu savaş...

 Onlarda biliyor mesele hendek meselesi değil, bizde biliyoruz...

Yoksa bir iki hendeği/barikatı bahane ederek en demokratik  talepleri terörize ederek  ve bunlara sığınarak, haksız tepkilerin ardına saklanarak  umarsız bir çıkmazda, çözülmez bir kördüğümün ortasında, güneşin en kızgın lavında niye dursunlar ki...

Şimdi, nereye Cizre dercesine,nereye Sur,nereye Silopi, nereye Nusaybin, Gever, Dargeçit vs. Nereye en deneyimli, en  birikimli uygar ülke yöneticileri...

Nereye sözde en donanımlı gelenek-görenek ilke bağımlıları, nereye toplumcular, demokratlar, yazarlar, gezi direnişçileri, hesçiler, çarşı grupları, sporcular, sanatçılar, meşhur akil adamlar nereye ve nerdesiniz demek yerinde olur. Gitmek, varmak , ulaşmak istediğiniz nokta insanlık suyunun  tükenmesi, soluk almaması varlığını sürdürmemesi mi?

 Kıyım, acı, gözyaşı, yoksulluk/yasak toplumların yokuluşu, çocukların,masum insanların ölümü bu sessizliğinizin amacı bu mudur?

Karanlık kuyuların en diplerine atmak mı yaşamı ?

Sürekli yinelediğimiz toplumların barışı,uzlaşımı mutluluğu,topların,tankların,tomaların ölüm hücrelerinin ucunda ve herkes çok sessiz sadece izliyor....

Gün gelir size daha ağır dokunursa bu savaşın ucu sizin sessizliğinizden olur.

Ancak  ülke bağımsızlığı adına  yapılan savaşlar bağışlanabilir,yasal eylemlerdir.Hepiniz bağışlanamayabilirsiniz...

Bu gün bu savaşa bu ölümlerin durmasına ses olmak belki de savaş sonrası bizlere kalacak acı-gözyaşı utanç,umarsızlık ortamında az da olsa onur ve duygularımızı aklandıracak avuntuya dönüşebilir...