Kavak, "Kendimi bildim bileli bu işi yapıyorum. Ben bunları satmazsan kim eve ekmek götürecek. Türlü türlü insan görüyorum. Zengini de fakiri de. Hayatım boyunca hep izledim ve bundan sonrada izleyeceğim" diyor.
Ellerindeki çiçeklerle İzmir'in her köşesinde Roman kadınlar beliriyor. Ellerindeki çiçeklerle sabahtan akşama kadar yer yer gezen kadınlar, kazandıkları para ile geçimlerini sağlamaya çalışıyor. İzmir'de kordon boyu ellerindeki çiçeklerle renkli görüntüler oluşturan kadınlar, "Tabanlarımız patlayana kadar bu çiçekleri satıyoruz" diyor. "Ben bunları satmazsan kim eve ekmek götürecek" diyen Rukiye Kavak, yaşadıkları sorunları anlatıyor.
'Başka bir iş yok'
"Kendimi bildim bileli bu işi yapıyorum" diyen Kavak, yaptığı işi sevdiğini, ama kazancının çok düşük olduğunu belirtiyor. Manisa'da oturduğunu söyleyen Kavak, bir gününü şu cümlelerle anlatıyor: "Sabah erkenden uyanıyorum. Manisa'dan arabaya binip buraya geliyorum. İzmir'de daha çok satılıyor, bu güller. Burada çiçekçiden alıyorum, daha sonrada yorulana kadar yürüyorum." Çiçeklerin tutarı için "Kim ne kadar verirse" diyen Kavak, kazanamadığını söylüyor. Oğlu yaşamadığı için torunlarına bakmak zorunda olduğunu söyleyen Kavak, "Ne yapacam başka bir iş yok. Buradan kazandıklarım akşam yemeğine gidiyor. Eve gidince de yorgunluktan kendimden geçiyorum" diye belirtiyor.
'Devlet daha çok mağdur ediyor'
Sokakta çalışmanın zor olduğunu belirten Kavak, şunları dile getiriyor: "Benim başıma bu güne kadar kötü bir şey gelmedi. Ama bazen zabıtalar çalışmamıza engel oluyor. Bir kaç gün önce burada simit satan bir çocuğun simitlerini denize attılar. Ben karşıda durup ağladım. Bu devlet yoksulluğa çözüm bulmak yerine, onu daha çok mağdur ediyor." Yoksulluğun zor olduğunu belirten Kavak, kordon boyundaki kafeleri göstererek, "Ben her zaman buralardayım. Türlü türlü insan görüyorum. Zengini de fakiri de. Karşıdaki kafelere girip çıkıyorlar. Ben de izliyorum. Hayatım boyunca hep izledim ve bundan sonrada izleyeceğim" diyor. DİHA
Güncelleme Tarihi: 25 Mayıs 2013, 09:07
