Yolda giderken gözüm en çok ya gökyüzüne ya da asfaltta ki çizgilere takılır...
Düşünmeye vakit oluyor her şeyi tartıp biciyorsun, yeni kararlar alıyorsun, yeni dostluklar kazanacağını düşünürsün, bazıları silinirken...
Sonra içinde olan o hüznü bastırmaya çalışıyorsun
Buruk sevinci görmezden geliyorsun
Faydasız...
Geride bıraktıklarına kayıyor bu sefer aklın
Yanakları gözyaşlarıyla ıslananlara, sevinçten yere göğe sığamayanlara
Aslında gitmek istemezsin ama bazen gitmek gerekir geri dönebilmek için
Bazen terletmek gerekir geri barışmak için
Ah bu zaman nede acımasız oluyor bazen
Acaba şuan aynı otobüste yolculuk ettiğin kaç kişi senin gibi düşünüyor ya da kaçı bir şeyler terkedip gidiyor bazılarını geride bırakıyor
Bilemezsin...
Bırak kendini beyaz bulutların peşine
Uçuyorum şimdi göçmen kuşlar gibi
Kim bilir belki de yalancı bir bahardım
Kirpiklerim ıslanıyor
Ayrılık bile ağlarken
Döndüğümde bıraktıklarımı bulur muyum orası meçhul ...
Şiddetli bir fırtına başladı
Yağmur damlaları cami yıkarken buğulu camda beliriverirdi tüm yaşanılanlar geride kalanlar
Böyle de esilmez ki...
Kendi cümlelerimle gidiyorum bu şehirden sizden onlardan
Kimseden almadığım armağanlarla gidiyorum...
Fazla yoruldum gibi
Vakti gelmiş ki gitmenin
Yeni yol bulmanın
Hep aynı yaşanmışlık çizgisi taze kalırken
Sessizlik bile eskidi...
Gitmekle bitse keşke
Tüm anılar şarkılar şiirler cümleler bitse keşke!
Ardımda bıraktım şimdi parayı insanları insancıkları aşkıyı sevgiyi
Görmezden geliyorum tüm hepsini
Gitme nedenlerim sahiplerine kalsın
Kendimi bile orada bırakıp gitmek...
Kaybolursam bile sormam kimseye!
Giden benim; kulağım sağır, gözlerim kör şekilde...
İnsandan,
Hayatımda olup ta beni anlamayanlardan gitmem gerek
Sonra bu şehirden
Gitmek gerek bazen
Tüketmeden sevdayı
Söyletmeden gideni
Ağlatmadan seveni
Gitmek gerek bazen....