Artık vuslat değil mi hep hicran hep hicran dedik, umudun alıp götürdüğü bir güzelliği arz ederken...
Gidişinle yıkılışın en sabahındayım daha yeni bir başlangıçta...
hani hep güzelliğin ikrarı idi sözcüklerin ve sabahın düşlediğiydin en güzelliğinle ...ve beklediğim sözcüklerin artık güzü hatırlattığı aşikardır her haliyle...
hem madem gidişine hasret bırakmakla kalacağın var git bu dünyam sabahı görmeden karanlıklara kapılsın,
sensizliğin hakim olduğu bir mekan bir cennet ise cehennem benim için güzel diyardır en güzel bir mekan...
Ya beni de götür ya sen de gitme...
Bazen bekleyişler içinde olursun keşkelerin kol gezdiği yarınları düşlememek için,
hep yarınları yaşamak istersin dünlerin geride bırakıldığı bir hayatın idamı adına, bilirsin der yüreğinin sesi hatta kulaklarında yankılanır bir bir...
güneşi gördüm sabahın en güzel nedameti ve varlığı ile dile hoş gelen en güzel sevgili gibi hep gönülde yer edinen ve öylece kala kalan en sevgili...
Bir yanımız bitkin ve hüsranlı, bir yanımız galebe çalar...
Yine hüzünlere boğar kendi halinde yokluğuna bırakılan en vazgeçilmezliğin
bir güzü yaşar, bir heyecan ile beklenen ve güzelliği yanında hiç olan baharı düşler...
Yokluğun cehennem sen en güzel gülşen sin goncaların hep var olduğu bir mekan yüreğim hep varlığını, gönül hep seni düşler...
Bekle sevdiceğim daha çok erken, umudun bittiği yerde değilsin,
hayaller umutlar bir bir tükensin dik duramayan serde değilsin,
sabret gönül bir perdeyi aralarken dünyaya açılan kapılar kapansa bile ahiri unutacak değilsin,
bir düş bir tebessüm bel ki uzakları yakın eden misali hep kulaklarda yankılanan sesin,
Hep mevsimi kışı andırsa bile yine bir umut baharı unutacak değilsin,
Gözlerin hep uzakları düşler ve yüzünde en acı bir tebessümü gizler,
Can bu ya hayat vuku bulur ya da ardından mevt izler...