Giderken, seni görebilmenin sevinciyle ağlayamıyorum
Sönmez artık bu alev, beni kor gibi yakan...
Evreni sana verdim... Geri dönmeyeceğim!
Hani hep keşke diyorum ya keşkelerime bile değmezsin
Aşksız geçecek günler uğrunadır belki sevgi saatlerini içime kapamam ...
Şimdi kalbim buz kesilir aşksızlık rüzgarlarında ...
Sinmez oldu artık içime yaşadıklarım gözlerini kapatarak
Seni seviyorum diyen kısık sesini özledim belki de gidişinin yokluğunu yaşarken...
Yokluğunda yok olmaktan korkarak
Yaşadığı acıları anlatırsa sana yüreğim o zaman belki utanırsın kendinden...
Aşksızlık dolu geceler kadar yalnızım şimdi
Sanma ki kimseler yok yanımda herkes var kimse bir sen etmezken yalnızım
Şimdi kabahat ki seni seven gönlümde
Keşkeklerime bile değmezsin
Hiçliğimin ilk gecesiydin
Olmadık şarkılar dinliyorum şimdi
En ölümcül intiharlar besteliyorum uykulardan uyanıp
Susuyorum sonra...
Sonra mutlaka bir şiire bağlıyorum seni...
Bütün umudumu bir mayın patlaması gibi bin bir parçaya ayırıyorum ...
Her şey bir hesap hatasıydı
Yani oradan bakınca vardın
Buradan bakınca yoksun
Dudaklarım ne zaman bir sözcüğe dursa
Kalbim iki rekât aşk için kıblene dönüyor bilmiyorsun...
Nasıl bir telaş içinde kalbim
Nasıl firar ediyorum kendimden yakalamıyorsun
Şiirler tutukluyor ellerimi anlamıyorsun
Söylesene benden baska kim adını büyük harflerle parantez içinde düşünür...
Hiçliğe dair kederler gelirdi aklıma
Aklıma gelen başıma gelirdi
Sen giderdin
Sen gidince ben de giderdim
Biterdim
Yarın çok geç olabilir sevgilim
Mesela yarın ben ölebilirim
Ağır ağır demir alır gibi limanından bir gemi...
Artık ne bir fırtına anlatabilir beni sana
Ne de alelacele seviştiğimiz zamanların tehlikesi
Yarın kendimi bu şiir gibi kanatabilirim
Yarın çok geç olabilir sevgilim
Bir şehir bütün sokaklarımla beni alıp götürebilir...
Kendimi senin mecburi istikametlerinde yitirdim
İşte gerçek bu sevgilim
Gerisi uzun hikâye...